Stöðva þarf Viðreisnarráðherra Sjálfstæðisflokksins og meðfylgjendur þeirra, SJÁLFSTÆÐISBARÁTTAN HIN SÍÐARI ER HAFIN.

Það er deginum ljósara að framganga ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur í afsalsmálum gagnvart þjóðinni er engu lík. Þetta sést best í landakaupamálum, og orkupakkamálunum, þar sem það virðist ekki skipta neinu máli þótt bent sé með óyggjandi hætti af hæfustu mönnum á agnúa þá er varða þessa málaflokka og hversu hættulegir þeir eru gagnvart framtíð þjóðarinnar. Er almenningur í landinu tilbúnir að fórna landsgæðum og orkuauðlindum til að þóknast þessu sjálftöku fólki sem í raun er að nauðga þjóðinni.
Íslenska þjóðfylkingin telur að það sé einungis ein lausn í málinu, það er að segja upp EES samkomulaginu og gera tvíhliða viðskipta samning við ESB. Vilji þeir ekki gera samning á jafnréttis grundvelli þá er fjöldi annarra landa og ríkjasambanda sem eru tilbúnir að gera slíka samninga við Íslendinga. Menn tala oft um hversu Ísland hefur hagnast á þessum samningi, en því er hvergi haldið fram að ef við hefðum hlotnast skinsemi á þeim tíma punkti og gert tvíhliða samning við ESB og notið þess að geta í raun gert viðskiptasamninga við önnur ríki á jafnréttisgrundvelli væri staðan jafnvel en betri en hún er í dag.
Við skulum ekki gleyma því að þegar efnahagshrunið var, voru þessar svokölluðu vinaþjóðir ekki seinar á sér að setja stein í götu okkar, en landið sem við eigum nú í viðskiptastríði við Rússar lögðu ekki einu sinni steinvölu í okkar slóð, heldur buðust til að hjálpa af veikum mætti. Landsmenn skulu ekki láta blekkjast af þeim svika hröppum sem nú vilja telja mönnum trú um að styrkur frá Alþíðulýðveldinu Kína sé eitthvert kærleiksfé okkur til handa frekar en reglugerðafarganið frá ESB, Nei þetta er smurð snara um háls Íslenskt þjóðfélag og þess vegna verða menn að standa í lappirnar og koma þeim sem í ESB vilja leiða þjóðina út af þingi.
Fagurgalahljómurinn er innantómur þegar illfyglið er ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur og ESB sinannir á alþingi. Því skulum við horfa björtum augum fram í tíman, en moka alþingisflórinn sem fyrst, svo landsmenn geti horft framan í afkomendur sína um ókomna tíð.